Selim Erdem

Şimdilerde bize çok olağan gelen şeylerin ilk ortaya çıktıkları zaman insanları nasıl şaşırttıkları hep ilgimi çekmiştir. Yazının başlığından anlayacağınız üzere cama değineceğim ve öyle bu maddenin nasıl ortaya çıktığı ile ilgili uzun uzun bilimsel bir yazı kaleme almak değil niyetim. Öncelikle şunu bilmek lazım: cam ilk ortaya çıktığında şimdi bildiğimiz gibi incecik içeriden dışarıyı pürüzsüz bir berraklıkla gösteren bir madde değildi ve insanları benim hayal ettiğim kadar heyecanlandırmamış olabilir. Zaten hiç bir icat ilk ortaya çıktığı hali ile insanları şaşırtmamıştır. Telefon, mesela, ilk ortaya çıktığında oldukça kısa bir mesafede insanlar arası ses ileten koca bir kutuydu. Bilgisayarlar, şu anda sahip olduklarımıza nispetle çok basit işlemleri yapabilen odalar dolusu bir aletler bütünüydü. Dolayısıyla yazının azımsanmayacak ama affedilebilecek ölçüde spekülatif bir tarafı da olduğunu itiraf ederek başlamalıyım. Yer ve zaman çok da önemli olmaksızın bir kış günü üzerine hepimi...

İnsanoğlunun kendini ifade etmeye bu kadar düşkün olduğu başka bir çağ daha yaşanmamıştır herhalde. İlkel atalarımızın mağara duvarlarına çizdikleri resimleri bu işin başlangıcı olarak alırsak çok da yol kat ettiğimizi söylemek mümkün. Geldiğimiz noktada ise bu araçlar o kadar çok ki saymak mümkün bile değil. Tüm sosyal medya platformları, yazdığımız bir mektup, bir e-postadan tutun da giydiğimiz kıyafete, yediğimiz yemeğe, hatta yemek yeme şeklimize kadar her şey bir kendini ifade etme aracına dönüştü. İnsanların sahip oldukları ya da yaptıkları (ya da tercihen yapmadıkları) her şey ile kendi farkını göstermeye çalıştığı bu bol mesajlı ve gürültülü dünyada sesini duyurmak da bir o kadar zor hale geldi. Bu son yazdığım durumdan sanırım ben de mustaribim. Öyle ki içimden bir dürtü yıllarca kendim için yazı yazıp kimse tarafından okunmamaya razı olmadı ve bu blogu oluşturmaya karar verdim. Basitçe ifade etmek gerekirse ben de kendimi ifade etme ihtiyacı hissettim; hepsi bu kadar. Bu blog...